Lothek Kantin

Lothek Kantin

dening Trisna Dwi Setianingsih

Ing Desa Babaksari ana wong sing jenenge Bu Supar. Bu Supar nduweni garwa polisi. Kaluwargane Bu Supar iku uripe mapan, sugih bandhane, dhuwite akeh. Omahe ana ing perumahan paling elit ing kutha Semarang. Wong sing saben dinane urip sarwa kecukupan iku nduweni anak sing ayu rupane, jenenge Yusni. Wiwit cilik Yusni tansah kecukupan, apa-apa ditukokake. Kabeh gegayuhane dituruti.

Nalikane Yusni wis mundhak gedhe, umure wetara 13 taun, wis sekolah SMP kelas loro.  Kahanan uripe wis beda 180 derajat. Bapakne Yusni kena penyakit kanker. Saben wulan kudu menyang rumah sakit kanggo kemo terapi. Ragade kabeh dinggo ngobati penyakit iku. Ananging penyakite bapakne malah tambah parah. Wis operasi barang nanging durung ilang penyakite. Wusanane bapakne tilar donya nalika Yusni ana ing bangku SMA. Kaluwargane Bu Supar wektu iku nelangsa banget. Omahe wis didol kanggo ragad rumah sakit. Kabeh bandhane entek resik.

Mbiyen nalika bapakne Yusni isih ana, dheweke uripe sarwa kecukupan, kabeh keturutan. Nanging saiki bapakne wis tilar donya. Saiki  Yusni namung urip dhewekan karo Ibune ing omah cilik pinggir kutha. Kahanan iki dirasakake banget karo Yusni. Nganti dheweke mandheg sekolah amerga durung bisa nrima kahanan. Sawise Yusni entuk kanca anyar jenenge Anya, dheweke mulai bisa nata kahanan atine. Anya iki wong sing ora nduwe ananging gelem usaha supaya bisa kecukupan. Wusanane Yusni gelem sekolah maneh sak sekolahan karo Anya.

Senajan kahanan uripe sarwa kekurangan. Ananging kaluwargane Bu Supar tetep ora nggresula, dheweke tetep nekuni usahane. Dodolan lothek ana ing kampung-kampung. Yusni uga melu ngrewangi dodolan lothek. Lotheke dititipake ing kantin sekolahane. Nalika budhal sekolah, dheweke nggawa sak kresek, banjur diwenehake Bu Isti, wong sing dodolan ing kantin sekolahane.

“Bu, kula samenika badhe budhal sekolah. Pundi lothek sing badhe dititipaken wonten kantin?” pitakone Yusni marang Ibune.

“Oo iya ndhuk, iki ana 30 bungkus ya. Mengko matur marang Bu Isti dhuwit lothek sing wingi ya ndhuk.” Wangsulane Bu Supar sinambi menehake bungkusan lothek sak kresek.

“Asalamualaikum,  Yusni ayo budhal”, mangkono celuke Anya saka teras omah.

“Bu kula budhal nggih, menika Anya sampun ngampiri”, kandhane marang ibune.

Yusni banjur budhal sekolah bareng Anya sawise pamitan marang Ibune. Sekolahane Yusni ana ing kutha, kanca-kancane uga akeh sing sugih, kabeh padha wis nggawa motor anggone budhal sekolah. Uga ana sing nggawa mobil barang. Yusni karo Anya ora isin senajan namung ngangkot.  Kanca-kancane akeh sing ngedohi bocah loro iku. Kabeh padha ngece yen Yusni iku anake wong mlarat. Ananging ana bocah siji jenenge Hardi, dheweke sok melu ngece ananging iku mung kanggo golek perhatian marang Yusni. Hardi sejatine seneng karo Yusni wiwit mlebunan sekolah.

“Yus, iki kresek apa? Wong cah sekolah kok gawanane kresek, kowe meh sekolah apa dodol? Hahaha.. Saiki wong dodol ki nganggo sragam SMA kok ya..”, mangkono ucape Hardi marang Yusni. Hardi iku anake wakil kepala sekolah ing SMA-ne. Hardi iku kanca sekelas karo yusni.

Yusni kadung lara ati, saben dina diruh-ruhi Hardi. Amarga wis ngrasa judheg, Yusni banjur lunga ora nggagas eceane kancane kui. Kanggo dheweke, sekolah sambi kerja iku isa kanggo nuwuhake bektine marang wong tuwane. Dheweke nangis ing mburi kantin sekolahan, ora ngerti yen ing kana ana bocah lanang sing namatake dheweke.

“Mbak, kok nangis? Ana apa mbak?”, mangkono pitakone bocah lanang iku.

“A..a.. Aku ora ngapa-ngapa kok mas”, wangsulane Yusni karo nangis ngguguk.

Yusni banjur dirangkul karo bocah lanang mau. Ananging mbuh ngapa dheweke nduweni rasa percaya lan gelem dijak mlebu ing njero kantin.

“Jenengku Candra, bocah kelas 3 saka kelas IPA. Wis ta aja nangis maneh, yen kowe kepengin crita marang aku, ya ora napa. Aku bakal ngrungokake,” ucape Candra sambi nyoba nentremake kahanan atine Yusni.

Yusni banjur meneng, dheweke namatake Candra, priya sing apik atine iku. Mripate ana sorot cahya katentreman, Yusni sanalika iku langsung krasa kepenak atine nalika namatake Candra. Candra uga mulai krasa sengsem marang Yusni. Suwe anggone ndeleng, sakloron kaget nalika Ibu kantin menehake es jeruk ing mejane.

“Den, iki es jeruk sing di pesen. Wah mbak e ayu ya den, kenalake karo simbok ta den. Simbok kok nembe weruh iki, bocah anyar po?” kandhane Mbok Yem, pembantune Candra sing nyambi dodolan ning kantin sekolahan.

“Ah, simbok iki lho. Mung kanca kok mbok.”wangsulane Candra.

Mbok Yem ngguyu banjur mlebu dhapur saperlu njipuk soto pesenane Candra.

“Mas, sampeyan iku sinten ta, kok di timbali raden?” Yusni nduweni rasa penasaran sapa sejatine Candra iku, lan apa gegayutane karo wong iku.

“Aku iki wong biasa kok. Dene iku simbokku, simbok sing saben dina ngresiki omahku. Saiki simbok yen awan nyambi dodolan ing kantin iki. Dene esuk karo sore simbok ngresiki omahku. Ayahku lan mamaku kan wonge sibuk, dadine ndhawuhi simbok ngruwat omah,” mangkono wangsulane Candra.

Yusni sing kawit mau namung mesam-mesem ngrungokake swarane Candra sing merdu iku. Sinambi mangan soto, Yusni crita-crita kabeh masalah sing bisa ndadekake dheweke nangis. Candra senajan anake wong sugih nanging dheweke apik budhine, ora mbedakake kanca, ora isin kekancan karo wong mlarat. Lagi kepenak anggone crita, ujug-ujug hapene Candra muni.

“Waduh hapeku muni, sedhela ya mbak.” Candra banjur metu kantin, njawab telpon saka kancane. Sawise rampung dheweke banjur mlebu nemoni Yusni.

“Mbak, ngapura ya. Iki aku wis ditunggu kanca-kancaku arep latian band. Lha kawit mau kok durung kenalan,” iku kandhane Candra sambi ngulungake tangane.

“Oo iya mas, aku Yusni. Bocah kelas siji bahasa. Matur nuwun ya mas, sampeyan wis ngrewangi aku,”omonge Yusni sinambi salaman karo Candra.

“Iya padha-padha. Yen kowe kepengin crita, aku siap ngrungokake kapan wae kok,” mangkono wangsulane Candra sinambi mesam-mesem. Dheweke banjur lunga tumuju ruang band.Yusni banjur mulih dhewe amarga Anya ana rapat OSIS.

Saben dina Yusni budhal sekolah bareng Anya. Ora lali nggawa lothek sing dititipake ana ing kantine Bu Isti. Nalika ing kantin, sakloron ketemu karo Candra. Anya sing uga kenal Candra banjur nakoni dheweke amerga Candra ujug-ujug marani bocah loro iku.

“Ee, mas Candra. Wonten punapa mas?” Anya bingung lan gugup nalikane Candra ana ning ngarepe bocah loro iku. Wong sing paling terkenal sesekolahane iku marani dheweke.Candra namung kedhep mripate, nandhakake yen kepengen ngomong karo Yusni. Anya lunga sawise pamitan karo Yusni kanthi rasa gumun banget, kok bisa Yusni kenal karo Candra. Ananging dheweke ngurungake niat kanggo takon menyang Yusni.

“Esuk-esuk kok ning kantin?” pitakone Candra.

Yusni banjur mangsuli, “Iki aku bubar ngeterake lothek ing kantine Bu Isti, arep nyicipi apa ora mas, tak jipukake gelem ora?”

Amarga Candra wis ngerti kahanan uripe Yusni, dheweke malah ngguyu.

“Ora usah Yus, iki wis meh masuk. Ayo menyang kelas bareng wae, kan kelasmu sejalur karo kelasku,” wangsulane Candra.

Yusni karo Candra bareng anggone mlaku menyang kelas. Ora ngerti yen sakloron ditutake karo Hardi, kanca sekelase Yusni sing meneng-meneng seneng merga ayune Yusni. Nanging wektu iku Hardi isih nata atine.

Wis pirang-pirang dina Yusni kerep ketemu karo Candra. Rumangsa rumaket banget anggone kekancan. Atine Hardi panas yen ndelok bocah loro kui mlaku bareng. Apa maneh wong sing ditresnani iku malah arep nyanthol ing atine kanca band ne dhewe.

Nalikane Yusni mlebu kelas, Hardi weruh banjur uga melu mlebu kelas. Amarga kelas isih sepi, Hardi langsung nyedhaki Yusni.

“Yus, saiki aku njaluk ngapura marang kowe amerga aku wis tau nglarani atimu, ananging ngertia yen aku iki sejatine tresno menyang sliramu. Kowe gelem apa ora dadi wong sng spesial kanggoku.”pitakone Hardi sinambi nyekeli tangane Yusni.

Yusni sing risi karo tumindake Hardi iku langsung ngipatake tangane.

“Ora Har, saiki aku pancen wis bisa legowo marang kowe senajan maune atiku pancen kelara-lara amarga kelakuanmu. Ananging aku ora bisa nampa panjalukanmu babagan hubungan iku. Aku ora bisa Har, atiku iki wis ana sing nduwe,” wangsule Yusni.

“Aku tetep ora lila kowe nduweni sesambungan karo Candra, kanca band ku dhewe,” Hardi banjur lunga metu saka kelas. Dina iku Hardi mbolos anggone sekolah.

Sawise bubar sekolah, Yusni mara ning kantin saperlu njaluk dhuwit lothek ning Bu Isti. Nalika ning kantin, Yusni ketemu karo Candra sing lagi mangan ing kantine simbok. Yusni marani Candra banjur padha mangan bareng.

            “Yus, aku sesuk ana latian band. Iku latian terakhir kanggo acara perpisahanku sesuk. Kowe melu ngancani aku latian ya. Aku arep menehi sesuatu kanggo kowe.” Panjaluke Candra sinambi ngereh-reh Yusni supaya gelem melu.

            Atine Yusni seneng-seneng kuatir. Yusni seneng amarga bisa luwih cedhak hubungane, ananging dheweke kuatir yen Hardi, preman sekolahan iku tumindak sing ora-ora sing bisa nyilakani dheweke. Wusanane Yusni durung njawab pitakone Candra. Candra atine rada gela. Padahal dheweke nduweni rencana arep nembak Yusni nganggo lagu gaweyane dhewe nalika latian band.

Sedina sabanjure Yusni sengaja mbolos sekolah, dheweke sengaja supaya ora ketemu karo Candra. Yusni sengaja njaluk prei anggone nyetorake lothek. Candra sing wis nunggu kawit esuk ora kapethuk karo Yusni. Anya ngabari Bu Isti yen Yusni prei anggone ngeteri lothek. Nalika iku Anya dicegat karo Candra.

“Yusni menyang ngendi Nya?” pitakone Candra.

Anya sing wis ngerti crita sakabehane babagan hubungan Candra lan Yusni iku banjur mangsuli pitakone candra. Sejatine Anya ngerti yen Yusni saiki ana ing kamare dheweke, ananging Anya sengaja goroh.

“Wah, aku ora weruh ki mas. Wingi aku dipeseni ibune Yusni yen saiki prei anggone sadeyan. Ananging aku mau mangkat gasik, dadine ora bareng Yusni, coba ditilik nyang kelase.” Wangsulane Anya goroh.

Candra banjur menyang kelase Yusni, dheweke ora nemokake Yusni. Banjur dheweke mlayu muteri sekolahan nggoleki Yusni. Ananging tetep ora ana. Nganti sekolahan wis bubar, Candra tetep isih nunggu Yusni. Nanging tetep wae Yusni ora ana kabare. Di telepon ora nyambung. Candra wektu iku atine gusar banget, wedi yen ana apa-apa.

Sore iku Candra nunggu kanca-kancane ning ruang musik. Rencana sing wis digawe bakal gagal amarga Yusni ora teka. Ujug-ujug Hardi mlebu ruang musik iku. Hardi weruh yen ana roti tulisane I Love You Yusni. Hardi banjur njipuk roti iku banjur diuncalake menyang ngarep raine Candra.

“Kanca kaya apa kowe iki, bisa-bisane ngrebut Yusni saka aku. Biyen aku rumangsa bisa cedhak karo Yusni, nanging sawise ana kowe Yusni malah mbok rebut.” Hardi nesu-nesu sinambi ngantem Candra.

Candra uga ora trima, dheweke mbales ngantemi hardi. Wusanane dadi gelut kampleng-kamplengan. Kanca-kancane nalika iku ora bisa misahi. Banjur ngundang kepala sekolah lan wakile. Amarga iku ayahe Candra lan Hardi dhewe, banjur dheweke gelem nglereni anggone gelut. Ayahe Candra sanalika iku lngsung nyidhang anake. Samono uga Hardi. Jebule namung masalah wong wadon. Candra banjur getun, dheweke janji ora bakal mbaleni maneh. Dene Hardi mlah milih pindah sekolahan amarga wegah ketemu karo masalah iki maneh amarga dheweke isih nduweni rasa seneng marang Yusni.

Esuke Candra ora mlebu sekolah, dheweke babak belur awake. Yusni sing ngrasa salah marang candra  banjur nggoleki Candra ing kelase. Jebule kanca-kancane menehi ngerti yen Candra ora mlebu sekolah. Saiki Yusni sing ngrasa kuwatir. Wusanane Yusni menyang kantine simbok.

“Mbok, Mas Candra dhateng pundi nggih?”pitakone Yusni.

“Oalah bocah kawit wingi kok malah golek-golekan, wingi Mbak yusni sing ora budhal, e saiki kok gantian Den candra sing ora budhal, wah aku durung ngerti sebabe Mbak,” mangkono wangsulane simbok. Asline simbok ngerti kedadeyan iku, ananging simbok wis janji ora bakal ngandhani Yusni.

Wis telung dina Yusni nunggu kabare Candra, nanging ora ana kabar babar pisan. Saben dina Yusni mere ning kantine simbok saperlu golek kabare Candra. Ananging simbok tetep ora gelem njawab, simbok tetep ngumpetake perkara iku. Ananging suwe-suwe simbok ora betah nonton kahanane Yusni sing tansah katon kuwatir mikirke Candra, saben dina takon babagan Candra. Yen weruh Yusni hawane kepengin melu nangis, amarga saben mara ing kantine simbok Yusni mesthi  netesake uluh.

Amarga simbok ora tega, dheweke banjur ngomongi Yusni babagan kedadeyan ing ruang musik iku. Yusni langsung nangis ngguguk, krasa yen perkara iku asale saka Yusni dhewe. Sawise dicritani simbok, Yusni banjur nyuwun alamat omahe Candra. Dheweke langsung mak klepat nggoleki omahe Candra.

Yusni langsung nangis sawise ketemu Candra sing babak belur iku. Sanalika atine langsung lega sawise ketemu wong sing disenengi iku.

“Aku bisa nrima kahanan kaya ngene, kabeh iku wis ana konsekuensine. Ananging iki kabeh minangka salah sijining perjuanganku kanggo kowe, Yus. Apa kowe gelem nrima aku sing bonyok-bonyok iki?”

Yusni banjur malah ngguyu cekakakan. Candra uga melu ngguyu senajan isone namung mringis-mringis ing ndhuwur peturone.

<cuthel>